Bevallingen, Baby's, Bungalows en Blue safari
Door: Janouk
Blijf op de hoogte en volg Janouk
16 April 2014 | Tanzania, Zanzibar
Lieve en vooral trouwe lezers,
Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven voor jullie, dus is het wel weer tijd voor een nieuw verhaal!
De afgelopen tijd hebben we weer een hoop leuke en mindere leuke dingen meegemaakt.
Allereerst zijn we op blue safari geweest. We zijn met het hele huis gegaan en nog wat mensen uit het ziekenhuis. Om 8.30 werden we opgehaald in Stone Town. We gingen met een busje naar het kustplaatsje Fumba, in het zuiden van Zanzibar. Hier kwamen we aan bij een mini strandje waar ons bootje al klaarlag. Hier waren nog wel meer toeristen maar die zaten gelukkig niet bij ons op de boot. Onze schoenmaten werden gevraagd voor de flippers. We zouden namelijk gaan snorkelen. Omdat we nóg steeds in Afrika zijn, duurde het even voordat de snorkeluitrustingen gebracht werden. Na zo’n half uurtje wachten, konden we dan vertrekken. Als eerste zijn we naar een zandbank gevaren. Zoiets hadden we al gedaan in combinatie met Prison Island maar deze was nóg mooier. Hier waren geen vrachtschepen of andere boten, enkel een paar verdwaalde toeristenbootjes. Het uitzicht was fenomenaal, het water weer zo prachtig blauw en het zand bijna lichtgevend wit. Hier hebben we wat gezwommen en op het strand gelegen. Omdat een zandbank niet meer is dan een levende barbecue, hadden ze voor ons zelf schaduw gecreëerd met een paar stokken en kanga’s. Helemaal prima dus. Op dit strandje kregen we verse ananas, watermeloen en kokos.
Nadat we hier uitgezwommen waren, zijn we weer op de boot gegaan.
We zijn toen echt in een rechte lijn de zee op gevaren en hier werd het anker gedropt. Tijd om te gaan snorkelen! Met onze brillen, pijpen en flippers aan, zijn we overboord gesprongen. Voor zover dit soepel ging.. Eenmaal in het water bleek dat we midden in een koraalrif waren. Zodra ik mijn hoofd onderwater stak, begaf ik mij in een totaal andere wereld. Hele scholen met vissen zwommen om en rond mij heen. Deze vissen hadden alle mogelijke kleuren, patronen en groottes. Van gestipt tot regenboog, van zeesterren tot zee-egels, van zwaardvissen tot oranje nemo-visjes. Je kon het zo gek niet bedenken, of het zwom er wel rond. Er waren enorme stukken koraal waar je tussendoor en overheen kon zwemmen. Soms waren deze stukken koraal zelfs zo hoog, dat je er enkel plat overheen kon drijven. Ik voelde me heel even Ariel, de kleine zeemeermin in haar eigen onderwaterparadijs. Echt prachtig!
Nadat we uitgesnorkeld waren, zijn we doorgevaren naar een eilandje. Hier zouden we een lunch krijgen met ‘seafood’. Wat dit precies inhield, wisten we eigenlijk niet goed tótdat de schalen kwamen. We kregen rijst, friet, gamba’s, inktvis, octopus en tonijn. Na dit feestmaal, dachten we klaar te zijn met eten maar dit was niet het geval. Er kwamen nog enorme kreeften aan. En ja, ik heb het allemaal gegeten! En het was nog lekker ook! We zijn teruggevaren naar de kust en rond 17u waren we weer terug in Stone Town. Hier hebben we nog iets kleins gegeten. Na die enorme lunch, had niemand namelijk meer echt honger..
Na leuke dingen moet er, helaas, ook nog gewerkt worden. We zijn weer gewisseld van afdeling en we staan nu op maternity; de verloskamers. Op deze afdeling wordt je ‘verwelkomd’ met een heerlijke lucht op de ward. Wanneer je deze ‘oversteekt’ dringt een mengelmoes van zweet, poep, pies, vruchtwater en bloed je neusgaten binnen. Om bij de verloskamers te komen, moet je over de ward lopen dus iedere morgen draait onze maag hier een paar rondjes wanneer we deze passeren. In onze groene scrub met crocs, zijn we naar de verloskamers gegaan.
Op de ward worden de vrouwen ‘gecheckt’ op hoeveel ontsluiting ze hebben. Wanneer zo’n 9 cm hebben, mogen ze naar de verloskamers lopen. Ja, jullie lezen het goed; LOPEN! Met een geel plastic zeiltje, strompelen ze naar de verloskamers en hier moeten ze op de baartafel klimmen. Beter gezegd, een martelbed! Voor jullie beeld heb ik dit even vastgelegd.. Soms hangt het hoofdje van de baby er al half uit, bizar. Ik heb toen de eerste bevalling van mijn leven gezien. Een hele vreemde, maar wel prachtige ervaring. Wanneer de baby eruit is, wordt de navelstreng doorgeknipt door de verpleging. Het is hier namelijk niet normaal dat er iemand bij de bevalling is, laat staan de vader..
Fotoreportages, films, bevalhoudingen, rustgevende muziek of wat voor wensen je in Nederland dan ook mag hebben, bestaan hier niet. Er is hier niks feestelijks of romantisch aan het krijgen van een kind. De moeder zet het kind, alleen, op de wereld en staat na zo’n 15 minuten nadat ze bevallen is, op van de tafel en LOOPT, jawel, loopt terug naar de ward. Dat is té bizar om te zien. Omdat er maar 3 bevaltafels zijn, is er niet altijd genoeg plek en bevallen de vrouwen ook op de grond. Wachten op hechtingen duurt vaak heel lang en wanneer er in de tussentijd iemand moet bevallen, wacht je toch gewoon ‘even’ op je zeiltje, op de grond. Kun je ondertussen nog lekker kijken naar de vagina inclusief bevalling van je ‘overbuurvrouw’..
Al deze omstandigheden laten mijn respect alleen maar groeien voor de Afrikaanse vrouwen! Dat je, in je eentje, een kind op de wereld kan zetten zonder enige hulp of emotionele steun, getuigd voor mij echt van diép respect!
De pasgeboren baby’s worden in een kanga ingepakt en op een tafel gelegd. De moeders willen hun kind vaak niet bij zich hebben als ze net zijn bevallen. Vaak liggen de levende en de dode baby’tjes naast elkaar. Echt heel vreemd en ook best wel eng om te zien. Na een paar bevallingen gezien te hebben, mocht ik ook assisteren. Ik heb de navelstreng doorgeknipt en verzorgd, de vrouw geïnjecteerd, de baby gewogen en verder verzorgd. Heel speciaal om te helpen en ook ergens heel gek omdat je er totaal niet voor opgeleid bent..
Ook hebben we al een aantal keizersneden gezien. Dit was heel interessant en heel toevallig was het een albino vrouw. Dit maakte het hier in Afrika wel extra speciaal. Het bevallen en kinderen krijgen gaat hier echt aan de lopende band door, alsof het boodschappen zijn uit een supermarkt..
De neonatologieafdeling zit ook binnen het ‘complex’. Hier hebben we geholpen met het voeden van een tweeling. De moeder was nog te ziek om te komen en dus moesten de baby’tjes verzorgd worden. Dit wilden Ruby en ik natuurlijk met liefde doen, zo schattig! Dit hebben we meerdere malen per week gedaan.
Na deze afwisselende, leerzame, maar heftige week, hadden we uiteraard weer een leuk weekendje gepland. We zijn opnieuw naar het Noorden vetrokken maar nu met een speciale reden; De Full Moon Party. Hier hadden we een bungalow vlak bij de locatie van de party. Omdat het weer niet zo super was, hebben we het liggen op het strand afgewisseld met wat souvenirs geshopt, lekker gegeten en zijn we op vrijdag vroeg gaan slapen. Tenminste, dat was het plan. Ruby en ik hadden een huisje van bamboe op het strand. Op het oog zag het er heel leuk uit, maar in de praktijk was het iets minder leuk.. Doordat alles ‘open’ was, zaten overal insecten en vieze beesten. Uit de douche kwamen letterlijk 3 stralen waarmee het wassen van je voeten zelfs een opgave werd.. De wc spoelde niet door, de lamp deed het niet en het was, doordat het buiten onweerde, was het écht koud binnen. Ja, na 2,5 maand was het een hele aparte gewaarwording om het weer een keer koud te hebben..
Maargoed, het was echt een vreselijke nacht. Er liepen gekko’s door ons bed en we hoorden constant geluiden die we niet konden plaatsen. Uiteindelijk na lang woelen en draaien zijn we in slaap gevallen.
Zaterdagochtend hebben we eerst lekker ontbeten. Ruby en ik zijn gaan klagen over onze kamer en kregen meteen een nieuwe aangeboden, heel fijn. We hebben onze spullen overgeplaatst en zijn naar het strand gegaan. Hier hebben we wat gelegen en een henna laten zetten. Jawel, ik heb een henna rond m’n rechterenkel als een soort van enkelbandje.
Zaterdagavond hebben we ons klaargemaakt voor het feest. Eerst lekker gegeten en toen zijn we naar de Full Moon Party gegaan.
Dit was een enorme happening, wauw. Er was een show met dansers en acrobaten, een dj-contest, en een hilarische Michael Jackson act. Hierna begon iedereen te dansen en brak het feest pas echt los. De locals en toeristen dansten allemaal dóór en met elkaar. Iedereen liep op slippers of blote voeten en danste op het zand. Er was een barbecue, kampvuur, waterpijpen en loungesets waar je kon chillen. De sfeer was heel erg goed en iedereen praatte en lachte met elkaar. Echt een super leuke ervaring en avond! Gelukkig hadden we in onze nieuwe huisje een stuk beter geslapen.
Zondag hebben we nog wat op het strand gelegen, afwisselend in de zon én regen. Omdat het nog steeds niet echt zonnig weer was, hebben we ons allemaal laten masseren. Een half uur voor de prijs van 5 euries! Helemaal losgeknakt en gekraakt konden we er weer tegen aan! We hebben nog lekker gegeten en werden om 19u weer opgehaald. Ondanks het weer, was het echt een mega leuk weekend!
Zo, nu zijn jullie weer een beetje bij! Deze week zijn we nog steeds op maternity. Aankomend weekend gaan we naar het oosten om daar te eten in het Rock-restaurant. Dit is uitgeroepen tot mooiste restaurant tér wereld.. Dat belooft wat!
Tot blogs weer,
Liefs!
Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven voor jullie, dus is het wel weer tijd voor een nieuw verhaal!
De afgelopen tijd hebben we weer een hoop leuke en mindere leuke dingen meegemaakt.
Allereerst zijn we op blue safari geweest. We zijn met het hele huis gegaan en nog wat mensen uit het ziekenhuis. Om 8.30 werden we opgehaald in Stone Town. We gingen met een busje naar het kustplaatsje Fumba, in het zuiden van Zanzibar. Hier kwamen we aan bij een mini strandje waar ons bootje al klaarlag. Hier waren nog wel meer toeristen maar die zaten gelukkig niet bij ons op de boot. Onze schoenmaten werden gevraagd voor de flippers. We zouden namelijk gaan snorkelen. Omdat we nóg steeds in Afrika zijn, duurde het even voordat de snorkeluitrustingen gebracht werden. Na zo’n half uurtje wachten, konden we dan vertrekken. Als eerste zijn we naar een zandbank gevaren. Zoiets hadden we al gedaan in combinatie met Prison Island maar deze was nóg mooier. Hier waren geen vrachtschepen of andere boten, enkel een paar verdwaalde toeristenbootjes. Het uitzicht was fenomenaal, het water weer zo prachtig blauw en het zand bijna lichtgevend wit. Hier hebben we wat gezwommen en op het strand gelegen. Omdat een zandbank niet meer is dan een levende barbecue, hadden ze voor ons zelf schaduw gecreëerd met een paar stokken en kanga’s. Helemaal prima dus. Op dit strandje kregen we verse ananas, watermeloen en kokos.
Nadat we hier uitgezwommen waren, zijn we weer op de boot gegaan.
We zijn toen echt in een rechte lijn de zee op gevaren en hier werd het anker gedropt. Tijd om te gaan snorkelen! Met onze brillen, pijpen en flippers aan, zijn we overboord gesprongen. Voor zover dit soepel ging.. Eenmaal in het water bleek dat we midden in een koraalrif waren. Zodra ik mijn hoofd onderwater stak, begaf ik mij in een totaal andere wereld. Hele scholen met vissen zwommen om en rond mij heen. Deze vissen hadden alle mogelijke kleuren, patronen en groottes. Van gestipt tot regenboog, van zeesterren tot zee-egels, van zwaardvissen tot oranje nemo-visjes. Je kon het zo gek niet bedenken, of het zwom er wel rond. Er waren enorme stukken koraal waar je tussendoor en overheen kon zwemmen. Soms waren deze stukken koraal zelfs zo hoog, dat je er enkel plat overheen kon drijven. Ik voelde me heel even Ariel, de kleine zeemeermin in haar eigen onderwaterparadijs. Echt prachtig!
Nadat we uitgesnorkeld waren, zijn we doorgevaren naar een eilandje. Hier zouden we een lunch krijgen met ‘seafood’. Wat dit precies inhield, wisten we eigenlijk niet goed tótdat de schalen kwamen. We kregen rijst, friet, gamba’s, inktvis, octopus en tonijn. Na dit feestmaal, dachten we klaar te zijn met eten maar dit was niet het geval. Er kwamen nog enorme kreeften aan. En ja, ik heb het allemaal gegeten! En het was nog lekker ook! We zijn teruggevaren naar de kust en rond 17u waren we weer terug in Stone Town. Hier hebben we nog iets kleins gegeten. Na die enorme lunch, had niemand namelijk meer echt honger..
Na leuke dingen moet er, helaas, ook nog gewerkt worden. We zijn weer gewisseld van afdeling en we staan nu op maternity; de verloskamers. Op deze afdeling wordt je ‘verwelkomd’ met een heerlijke lucht op de ward. Wanneer je deze ‘oversteekt’ dringt een mengelmoes van zweet, poep, pies, vruchtwater en bloed je neusgaten binnen. Om bij de verloskamers te komen, moet je over de ward lopen dus iedere morgen draait onze maag hier een paar rondjes wanneer we deze passeren. In onze groene scrub met crocs, zijn we naar de verloskamers gegaan.
Op de ward worden de vrouwen ‘gecheckt’ op hoeveel ontsluiting ze hebben. Wanneer zo’n 9 cm hebben, mogen ze naar de verloskamers lopen. Ja, jullie lezen het goed; LOPEN! Met een geel plastic zeiltje, strompelen ze naar de verloskamers en hier moeten ze op de baartafel klimmen. Beter gezegd, een martelbed! Voor jullie beeld heb ik dit even vastgelegd.. Soms hangt het hoofdje van de baby er al half uit, bizar. Ik heb toen de eerste bevalling van mijn leven gezien. Een hele vreemde, maar wel prachtige ervaring. Wanneer de baby eruit is, wordt de navelstreng doorgeknipt door de verpleging. Het is hier namelijk niet normaal dat er iemand bij de bevalling is, laat staan de vader..
Fotoreportages, films, bevalhoudingen, rustgevende muziek of wat voor wensen je in Nederland dan ook mag hebben, bestaan hier niet. Er is hier niks feestelijks of romantisch aan het krijgen van een kind. De moeder zet het kind, alleen, op de wereld en staat na zo’n 15 minuten nadat ze bevallen is, op van de tafel en LOOPT, jawel, loopt terug naar de ward. Dat is té bizar om te zien. Omdat er maar 3 bevaltafels zijn, is er niet altijd genoeg plek en bevallen de vrouwen ook op de grond. Wachten op hechtingen duurt vaak heel lang en wanneer er in de tussentijd iemand moet bevallen, wacht je toch gewoon ‘even’ op je zeiltje, op de grond. Kun je ondertussen nog lekker kijken naar de vagina inclusief bevalling van je ‘overbuurvrouw’..
Al deze omstandigheden laten mijn respect alleen maar groeien voor de Afrikaanse vrouwen! Dat je, in je eentje, een kind op de wereld kan zetten zonder enige hulp of emotionele steun, getuigd voor mij echt van diép respect!
De pasgeboren baby’s worden in een kanga ingepakt en op een tafel gelegd. De moeders willen hun kind vaak niet bij zich hebben als ze net zijn bevallen. Vaak liggen de levende en de dode baby’tjes naast elkaar. Echt heel vreemd en ook best wel eng om te zien. Na een paar bevallingen gezien te hebben, mocht ik ook assisteren. Ik heb de navelstreng doorgeknipt en verzorgd, de vrouw geïnjecteerd, de baby gewogen en verder verzorgd. Heel speciaal om te helpen en ook ergens heel gek omdat je er totaal niet voor opgeleid bent..
Ook hebben we al een aantal keizersneden gezien. Dit was heel interessant en heel toevallig was het een albino vrouw. Dit maakte het hier in Afrika wel extra speciaal. Het bevallen en kinderen krijgen gaat hier echt aan de lopende band door, alsof het boodschappen zijn uit een supermarkt..
De neonatologieafdeling zit ook binnen het ‘complex’. Hier hebben we geholpen met het voeden van een tweeling. De moeder was nog te ziek om te komen en dus moesten de baby’tjes verzorgd worden. Dit wilden Ruby en ik natuurlijk met liefde doen, zo schattig! Dit hebben we meerdere malen per week gedaan.
Na deze afwisselende, leerzame, maar heftige week, hadden we uiteraard weer een leuk weekendje gepland. We zijn opnieuw naar het Noorden vetrokken maar nu met een speciale reden; De Full Moon Party. Hier hadden we een bungalow vlak bij de locatie van de party. Omdat het weer niet zo super was, hebben we het liggen op het strand afgewisseld met wat souvenirs geshopt, lekker gegeten en zijn we op vrijdag vroeg gaan slapen. Tenminste, dat was het plan. Ruby en ik hadden een huisje van bamboe op het strand. Op het oog zag het er heel leuk uit, maar in de praktijk was het iets minder leuk.. Doordat alles ‘open’ was, zaten overal insecten en vieze beesten. Uit de douche kwamen letterlijk 3 stralen waarmee het wassen van je voeten zelfs een opgave werd.. De wc spoelde niet door, de lamp deed het niet en het was, doordat het buiten onweerde, was het écht koud binnen. Ja, na 2,5 maand was het een hele aparte gewaarwording om het weer een keer koud te hebben..
Maargoed, het was echt een vreselijke nacht. Er liepen gekko’s door ons bed en we hoorden constant geluiden die we niet konden plaatsen. Uiteindelijk na lang woelen en draaien zijn we in slaap gevallen.
Zaterdagochtend hebben we eerst lekker ontbeten. Ruby en ik zijn gaan klagen over onze kamer en kregen meteen een nieuwe aangeboden, heel fijn. We hebben onze spullen overgeplaatst en zijn naar het strand gegaan. Hier hebben we wat gelegen en een henna laten zetten. Jawel, ik heb een henna rond m’n rechterenkel als een soort van enkelbandje.
Zaterdagavond hebben we ons klaargemaakt voor het feest. Eerst lekker gegeten en toen zijn we naar de Full Moon Party gegaan.
Dit was een enorme happening, wauw. Er was een show met dansers en acrobaten, een dj-contest, en een hilarische Michael Jackson act. Hierna begon iedereen te dansen en brak het feest pas echt los. De locals en toeristen dansten allemaal dóór en met elkaar. Iedereen liep op slippers of blote voeten en danste op het zand. Er was een barbecue, kampvuur, waterpijpen en loungesets waar je kon chillen. De sfeer was heel erg goed en iedereen praatte en lachte met elkaar. Echt een super leuke ervaring en avond! Gelukkig hadden we in onze nieuwe huisje een stuk beter geslapen.
Zondag hebben we nog wat op het strand gelegen, afwisselend in de zon én regen. Omdat het nog steeds niet echt zonnig weer was, hebben we ons allemaal laten masseren. Een half uur voor de prijs van 5 euries! Helemaal losgeknakt en gekraakt konden we er weer tegen aan! We hebben nog lekker gegeten en werden om 19u weer opgehaald. Ondanks het weer, was het echt een mega leuk weekend!
Zo, nu zijn jullie weer een beetje bij! Deze week zijn we nog steeds op maternity. Aankomend weekend gaan we naar het oosten om daar te eten in het Rock-restaurant. Dit is uitgeroepen tot mooiste restaurant tér wereld.. Dat belooft wat!
Tot blogs weer,
Liefs!
-
16 April 2014 - 16:44
Jac En Bets De Baar:
Hoi Janouk,
Je zult wel raar opkijken dat je van ons een reactie krijgt. Wij hebben van je oma het adres gekregen, zodat we konden lezen hoe het er daar aan toe gaat.
Volgens ons is het voor jullie een grote levenservaring. Gisteren waren alle Baartjes bij ons in verband met mijn verjaardag. Er is natuurlijk echt over gesproken hoe het er bij jullie aan toe gaat.
Nogmaals wij wensen jou samen met Ruby nog een goede tijd daar.
ps. Doe straks, als je moeder daar is, haar ook onze groeten.
Liefs,
Ome Jac en Tante Bets -
17 April 2014 - 10:16
Mama Yolanda :
Lieve Janouk,
Wat een stralende foto's heb je op je blog gezet. Full Moon party, kreeft eten en tussen het koraal snorkelen. Maar ook een prachtig plaatje met jou en het minibaby'tje in je armen.
Ik zie en voel dat het goed met je gaat en dat maakt me blij. Je hebt al heel veel ervaringen opgedaan -leuke en minder leuke- die je steeds een stukje doen groeien als mens.
De verloskunde periode is daar ook weer een onderdeel van. Mooi ook dat je je respect uitspreekt voor deze vrouwen, die zonder middelen en vanuit hun eigen pure kracht een kind op de wereld zetten. En ja dat doet pijn, heel veel pijn, dat heb je nu wel gezien. Ik zou niet graag in hun schoenen staan en op de toppen van je pijngrens een bed met iemand delen bij tropische temperaturen om daarna met mijn plastic zeiltje de verloskamer binnen te moeten strompelen in de hoop dat iemand me kan helpen... Dat er veel baby's overlijden is een logische consequentie, maar wel erg confronterend. Tenslotte komen wij uit een cultuur, waar geboorte en nieuw leven één van de mooiste gebeurtenissen uit een mensenleven is. Dat kinderen in een kanga verpakt op een tafel gelegd worden, naast de kindjes die het helaas niet gehaald hebben zal daarom ook slikken zijn geweest. Ik hoop dat je dat een plekje kan geven, samen met Ruby en de mooie leerzame dingen op deze afdeling, die terugvoeren naar het meest primaire van de mens kunt meenemen.
Hier kriebelt de reiskoorts nu volop. We staan voor het lange paasweekend en moeten dan nog één week werken. Vorig weekend was Ruby's familie hier voor een gezellige meeting. Ze brachten Dortse schapenkopjes mee. Koekjes in een leuke trommel, om de spreuk "hoe dichter naar Dort hoe gezelliger het wordt" kracht bij te zetten. Gezelligheid was er vanaf het begin en we hebben er alle vertrouwen in dat dat ook de toon van onze reis gaat worden.
Jelle, Roan en Romeé hebben al plannen gemaakt om te gaan duiken en we hebben de laatste puntjes opende i gezet mbt de binnenlandse vluchten.
We gaan je lijstje met gewenste spullen inslaan en brengen snoepjes en een stukje kaas jullie mee. Jelle heeft vandaag z'n stuntfeest en daarna nog examentrainingen. De examenbundels gaan mee in de koffer... Nog negen nachtjes slapen Pluis en dan kan ik je weer knuffelen en echt horen en zien hoe het met mijn dochter gaat na al die weken.
Ik kijk er heeeeeeeeeeeeeeel erg naar uit.
Voor nu weer een dikke kus op afstand en alvast heel veel plezier bij jullie etentje in dat mooiste restaurant van de wereld.
XXX je mama -
17 April 2014 - 20:27
Papa Ulli:
Hallo Janouk
Zojuist je laatste verslag gelezen, wat een prachtig verhaal over jullie feesten en uitstapjes. Valt er nog iets te ontdekken wat jullie nog niet gezien hebben? fijn dat je naar een week hard werken zo lekker kan ontspannen.Ik heb op de fotos de bevalings stoel bekeken, je krijgt al koude rillingen als je dat stuk ijz er alleen maar bekijgt , de bloed resten liggen nog op de vloer . Wat een bikkels de vrouwen daar! Afgelopen weekend zijn Jelle en ik op verjaardags visite bij Oma geweest. Oma was erg blij met jou telefoontje en ze kon goed verstaan .Verder geen nieuws hier , alvast fijne paas dagen in africa. dikke XXXXXX papa Ulli -
17 April 2014 - 21:00
Theun Heesters:
Lieve Janouk, wat een land zeg, laten ze daar eerst eens vrouwen respecteren, want het lijkt nu nergens op. Het is inderdaad nog veel erger dan ik me heb voorgesteld. Daar gaat het zo nog meer dan een eeuw duren, voordat ze een beetje een normale cultuur krijgen, maar ach.... ze weten niet beter denk ik dan. Snorkelen en flipperen is echter een mooie afleiding van al die ellende. Gelukkig heeft Zanzibar ook nog een hele mooie kant als ik steeds weer die foto's zie. Ik ben echt razend benieuwd wat ik ervan zal vinden. In Afrika ken ik alleen maar 2x Tunesië, maar dat is weer lang geleden. Het klimaat is niet te vergelijken, dus ook de natuur niet. Regent het nog zo veel? Volgens mij zou het toch tegen mei weer wat droger moeten worden, nu de zon weer naar het noordelijk halfrond gaat. We zien wel, als we jou en Ruby maar in goede gezondheid aantreffen, dat is het belangrijkste.
Ik zag je vorige week met die schattige tweeling , mooie plaatjes, daar kun je hopelijk wel van genieten.
Dat het Hakuna Matate en polle, polle is moet je denk ik maar accepteren, die traagheid kennen wij niet. Misschien ligt het wel aan het verlammend hete klimaat?
Zo'n Full Moon-party lijkt me wel leuk trouwens en ze doen hun best om er iets van te maken voor jullie. Dat je gekko's in je bedje krijgt is weer eens wat anders toch, die zijn toch niet gevaarlijk? En de andere dag weer een luxe kamer, 't kan niet op joh. En dan nog een lekkere massage achteraf, toe maar... het lijkt wel vakantie!! Maar ik weet hoe lastig je het vindt om zo te moeten werken , dus heb je dit soort verzetjes hard nodig, geniet er maar van zo lang je kunt. Nog 8 nachtjes slapen en dan komen we die kant op en ik zal oprecht blij zijn je weer te zien in levende lijve. Op je kamer gaat elke ochtend je gordijntje omhoog en 's avonds weer omlaag, maar het is zo leeg hier zonder jou. Ik weet wel, je komt straks weer, maar ik( wij) mis(sen) je wel heel erg, meer dan ik gedacht had. De boodschappjes zijn bijna allemaal binnen, de koffers worden in het weekend al deels gevuld en ik heb van mamma begrepen, dat ze ong. 10 kilo voor je mee kan brengen en ook hetzelfde mee terug, denk daar even aan.
Zo, hier zijn alle leerlingen nu vrij na een enerverende pta-periode, dus effe rust, dan nog 1 weekje examen trainen en dan..............ZANZIBAR HERE WE COME !xxxxxxxxxxxxxxxxx
Theun -
17 April 2014 - 21:26
Mary:
Lief "Noukie"
Wat kun je toch mooi schrijven.
Maar als ik dan je mama's reactie lees,weet
ik van wie ze het heeft.
Heftig hoor voor die moeders dat het op
zo'n manier moet. Zo iets speciaals op zo'n
heftige manier. Je bent als ik het goed heb
meegekregen op de helft nu. Dus je snapt
hier is het "terugtellen" begonnen. Drukke
Paasdagen voor de deur, die dit jaar in het
teken staan van muziek. Optreden van SSTN
met Marijn en invaller Frits. En op paasavond
eerst Nouveau. 2e paasdag Marijn drummen
met Jesus Christ Superstar ok gaaf. D us wij zijn
onder de pannen.
Ik lees dat jij dit jaar helemaal mee kan
doen met onze visbarbecue, goed van jou!
Nooit te oud om vis te leren eten zie je wel.
Leuk weekend en succes weer volgende week.
Fleur ook weer veilig thuis uit Krakau,heeft
genoten .
Heel veel liefs de Canielsjes XXX -
20 April 2014 - 14:21
Sophie:
Lieve tarzan,
Weer leuke dingen gedaan, zie ik. En lekker gegeten. Gamba's, jam jam. Is dat nou Afrikaans bier op de foto? Smaakt het een beetje? Vind het wel knap hoor, wat je allemaal doet. Veel plezier nog ;d
Dikke kus en lebber van King Julian. -
23 April 2014 - 00:54
Opa Harry:
Hoi Nouk
Even een woordje uit het zonnige Roosendaal .Het is hier nog steeds droog met als gevolg enkele bos en heide branden .De temperatuur is goed 19 a 20 graden volgende week iets minder.
De temp. op Zanzibar hou ik ook bij ,30 graden met een gevoels temperatuur van 34 graden.
a.s.zondag als die Hollanders daar zijn, kan die iets hoger zijn . Zoals ik het hier doorkrijg heb je iedere dag wel een buitje, dat kan verfrissend zijn en dat blijft voorlopig zo.
.Je ziekenhuis verhalen, van de kraam afdeling, komen bij mij wat bekender over.
Niet qua "sfeer"maar de pijn van een gal aanval is te vergelijken met weeen vertelde de dokter.
En die galblaas operatie vergelijk ik met een keizersnee dus ik weet wat die patiente voelen denk ik .Het gaat nu goed weinig of geen last meer.
Hier gaat het ziijn gangetje, zaterdag gaan we het Koningsfeest vieren .
O ja afgelopen zondag ben ik met Job en ome John naar Willem 2 (voetbal) geweest die werden die middag kampioen ten koste van Dordrecht. Sorry Roebie
Groetjes en een dikke knuffel xxx Opa
a.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
