'T zit erop!

Jambo, Jambo,

Het zit erop! Onze ziekenhuisstage is nu officieel klaar! Ik heb de afgelopen tijd ongelofelijk veel dingen gezien en geleerd. Het ziekenhuis hier is wel een hele andere wereld dan bij ons in Nederland, dat heb ik wel gezien. Er gebeuren zoveel heftige, zware dingen die hier haast vanzelfsprekend zijn. Op maternity worden zoveel baby’tjes doodgeboren maar niemand kijkt hier gek van op. Ik heb een baby reanimatie gezien, heel heftig. Het kindje heeft het ook uiteindelijk niet gehaald en het enige wat hier dan door de moeders gezegd wordt; “Dit is Allah’s wil”. Geen rouwverwerking, steun of emoties worden er getoond. De baby wordt in een kanga gewikkeld, op een tafel gelegd met een stickertje erop met de naam van de baby. Later op de dag komt dan een mannelijk lid van de familie dit lijkje ophalen. Dat blijft voor mij een onwerkelijk iets.

Gelukkig heb ik ook nog genoeg geholpen op de neonatologie afdeling. Dit is echt het andere uiterste. Hier is het leven van de pasgeboren baby’tjes weer zo belangrijk en er wordt met zoveel zorg en liefde door de verpleging voor ze gezorgd. Jaja, ze kunnen het dus wel in Afrika. Niet alle verpleegkundigen zijn dus zo hard hier, gelukkig. We mochten weer helpen met voeden en ik heb ook een baby’tje in bad gedaan. Dit was nog wel een gepruts. Het kindje moest in een soort zilveren schaaltje wat in de gootsteen stond. Dit schaaltje was eigenlijk veel te klein voor de baby maar hier moest ik het dan maar gewoon, voor zover mogelijk, ‘inpersen’. Voor ik begon met wassen moest ik wel steriele handschoenen aan voor de bacteriën. Vond ik zelf niet echt nodig maar ik heb de loop van de tijd wel geleerd dat mensen tegenspreken in het ziekenhuis, niet echt veel zin heeft.. De baby lag dus in dat schaaltje gepropt en zo heb ik voorzichtig maar wat water over hem gekiept. Zeep hadden ze ook niet dus dan maar zonder. Het wasbakje was heel klein dus het was nog een kunst om de baby niet zijn hoofdje te laten stoten tegen de ene kant, of zijn voeten tegen de kraantjes aan de andere kant. Uiteindelijk was de baby wel schoon en moest deze, uiteraard weer afgedroogd worden met een kanga. Kanga’s zijn echt multifunctioneel, dat heb ik zelf ook al wel ervaren. We gebruiken hem als handdoek, zweetpoetser, jurk, picknickkleed, hoofddoek, sjaal, zandafpoetser of hoofdkussen.. Echt een ideaal ding!

Op de laatste dag hebben Ruby en ik nog een rondje door het ziekenhuis gemaakt mét camera. We hebben geprobeerd nog zoveel mogelijk dingen vast te leggen. Omdat het niet toegestaan is om foto’s te maken, hebben we soms echt ons best moeten doen en heel veel lief moeten lachen. Gelukkig mochten we de meeste dingen wel vastleggen. Ook hebben we nog een aantal leuke foto’s met de zusters en doctoren uit het ziekenhuis waar we veel mee hebben gewerkt.
De afgelopen periode heb ik echt zoveel mogen zien. Meer dan dat ik óóit ga zien in een Nederlands ziekenhuis. Van bevallingen tot operaties, van keizersneden tot MRI-scans. Ik ben dan ook heel blij dat deze kans me aangeboden is en ik deze heb aangegrepen. Soms was het even moeilijk maar dit heeft me juist tot nieuwe inzichten gebracht.

Onze tijd op het eiland Zanzibar zit er nu ook ver op. Maar we konden natuurlijk niet van het eiland af vóór we bij het mooiste restaurant ter wereld hadden gegeten. We hadden een weekendje gepland in het Oosten en zijn op zaterdagochtend naar Michamvi gereden. Hier hadden we een bungalowtje geboekt. Het was een super leuke lodge met schattige huisjes. De eigenaar was een echte ‘Rasta-men’ en vond alles ‘chill’. Hilarische gast. Alles was heel verzorgd en schoon. We hebben eerst lekker gegeten en zijn toen naar het strand gegaan. De stranden in het oosten zijn wel heel anders dan in het Noorden. Het water is heel laag en meer groenig. De stranden zijn heel breed en groot. Ook wel prima hoor. In de namiddag zijn we gaan douchen want om 18u kwam de taxi ons halen om naar het restaurant te gaan. Na een ritje ‘mario-kart’ in de auto, van links naar rechts slingerend door zandpaadjes en modderpoelen, kwamen we bij het strand aan. En jawel, daar lag tie! Hét mooiste restaurant ter wereld, op een rots, in de zee. Een fantastisch plaatje! Nadat we een fotoshootje hadden gedaan op het strand, met het restaurant op de achtergrond, werden we opgehaald met een boot. Het was weliswaar maar zo’n 10 meter varen maar toch. De ervaring om met een bootje naar een restaurant te gaan, neemt niemand ons meer af. Het restaurantje zelf was mini, maar met erg goed eten. Mijn pasta met gamba’s smaakte dan ook heerlijk. Achter het restaurantje hebben we nog koffiegedronken. Er is een klein verandaatje met loungebankje waar je lekker kunt zitten. Hier heb ik de mooiste sterrenhemel ooit gezien. Wanneer je naar boven keek, zag je werkelijk óveral sterren. Fé-no-me-naal mooi! Nadat we klaar waren, moesten we weer met het bootje terug naar de kant en met de taxi terug.
De eigenaar van de logde was jarig en had een kampvuur gemaakt. Hier hebben we nog gezeten en kregen we allerlei lokale drankjes en shotjes. Er was muziek en een hele chille sfeer. De rasta’s trokken nog een gitaar en twee jambé’s tevoorschijn maar niemand kon deze instrumenten bespelen. Het muzikaal talent ontbrak, heel hard. Ruby en ik hebben ook nog even een jambé-concert gegeven.. Na wat alcohol ging ons dit verrassend goed af! Rond 1.00u zijn we doodmoe ons bedje ingekropen. Het ontbijt van de volgende morgen was een beetje schraal maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben nog op het strand gelegen en zijn na de lunch weer naar huis gegaan.
Omdat het hier natuurlijk ook Pasen was hebben we nog een paasontbijt gemaakt met het huis. We hadden wat boodschappen gedaan en wat lekkere dingetjes gemaakt. Er waren wentelteefjes, eitjes, en een brood-cake-pudding uit de oven. Lang leve de Nederlandse Libelle. Het was erg gezellig.

Nu is het afwachten tot het Nederlandse volk op Zanzibar arriveert. Zij stappen vanavond in het vliegtuig en wij zullen ze morgen met open armen ontvangen in de haven. Eerst Stone-Town en ons leventje hier showen, dan door naar het resort om lekker te chillen. En tot slot naar Arusha om de BIG-5 te gaan spotten. Ik heb er zin in!

En ohja, het duurt nu nog even maar als iedereen weer naar Nederland vertrekt, stappen Ruby en ik na een klein weekje Zanzibar, in het vliegtuig naar Kaapstad, Zuid-Afrika. We gaan de laatste weken namelijk backpacken door Zuid-Afrika met als afsluiting een tour naar de Victoria Falls. Hier horen jullie snel meer over.. 

Veel liefs